Over Ad

Al in zijn vroege jeugd was Ad behept met een prettige aandoening die je scheppingsdrang zou kunnen noemen. Als kind tekende en schreef hij boeken vol en toen hij op zijn vijftiende het gitaarspelen ontdekte, ontstonden al gauw de eerste eigen liedjes. Hij speelde de eerste jaren bas, maar bekwaamde zich al snel in het bespelen van diverse folk instrumenten, zoals fluit, mandoline, doedelzak en banjo. En dit alles leidde tot de oprichting en deelname aan tal van muziekgroepen/ bands. Daarnaast ging het schrijven van nummers  hem steeds beter af. Aanvankelijk schreef hij Engelstalige teksten, maar zijn voorliefde voor de Nederlandse taal nam al vrij snel de overhand.
De absurde humor van o.a. Monty Python, Kamagurka en Drs. P, vormden de basis voor de vele humoristische liedjes die hij maakte voor Pater Moeskroen en Mannen van Naam. In 2008 pakte hij zijn oude liefde weer op: het schrijven ‘pur sang’, toen hij de kans kreeg onder andere de sprookjes- boeken van de Efteling te schrijven. Ad Grooten, schrijver, zanger, instrumentalist en meer! In 2025 verschijnt zijn boek “Ellen Lacht”, een bijzonder boek over het leven van zijn moeder. En hoe kan het ook anders: daarnaast de muzikale uitvoering van dat boek!

​​

Ellen Lacht

Een album, een boek en een theatertour onder regie van Dick Hauser. Mijn nieuwste project is een ode aan mijn moeder Ellen. Samen met mijn acht jaar jongere broer Coen, rapper en percussionist (o.a. Seven Eleven, Brainpower, Hans Dulfer, Kong Foo), én met goede vriend Jeroen Habraken, toetsenist en producer (o.a. Unkh, Kong Foo en talloze producties), zijn we deze nieuwe muziektheatergroep begonnen.

​Op het album ELLEN LACHT zullen ook mijn broers Henk (elektrische gitaar en zang) en Wim (toetsen en aanvullende raps) zullen, respectievelijk vanuit Curaçao en Zweden, van de partij zijn.

 

De planning is dat boek, album en theatertour het levenslicht zien op 17 augustus 2025, als de Republiek Indonesië precies 80 jaren jong is.

​​

Het verhaal

Het onderwerp van dit alles is onze lieve moeder Ellen Grooten-Asselbergs (1930-2012), die een bijzonder leven achter de rug heeft. Ze werd geboren in Nederlands-Indië, overleefde de Japanse interneringskampen waar ze haar zusje en haar moeder verloor, en sloeg zich als puber door de heftige periode van de Indonesische revolutie heen. Ellen trouwde in 1957 in Breda met Tom Grooten, waarmee ze vervolgens, naar eigen zeggen, de beste jaren van haar leven had op Curaçao. De arbeidersopstand van 30 mei 1969 luidde haar terugkeer naar Nederland in, maar ze had haar hart verpand aan Curaçao en bleef de Cariben regelmatig bezoeken. Ook reisde Ellen schoorvoetend terug naar Indonesië, op zoek naar het land van haar jeugd.

​

Dankzij een kleine honderd teruggevonden (luchtpost-)brieven van voor, tijdens en net na de oorlog ging haar verleden ook voor mij leven. Ik werd met terugwerkende kracht overdonderd door haar enorme veerkracht, die ik op zich wel van haar kende, maar nu ik zoveel meer weet over wat ze in haar jeugd heeft meegemaakt heb ik nog meer respect gekregen voor haar positieve  levenshouding, die haar altijd op de been gehouden heeft.

Jammer dat ik mijn moeder niks meer kan vragen. En niet meer kan zeggen hoe trots ik op haar ben. Gelukkig stelt dit project ons in staat haar op een bijzondere manier voort te laten leven.
Er valt veel over haar te zingen en te schrijven, maar het belangrijkste is toch wel dat zij de liefste moeder van de wereld was.